Николай Шагдыр-оолович КУУЛАР

     1958 чылдың апрель 4-те Өвүрнүң Торгалыг суурга төрүттүнген. Чогаал ажылын 1973 чылда эгелээн. Шүлүкчү, прозачы, очулдурукчу. Россияның Чогаалчылар болгаш Журналистер эвилелдериниң кежигүнү. Тыва Республиканың культуразының алдарлыг ажылдакчызы. А.М. Горький аттыг литература институдун дооскан. Ооң чогаалдары алтай, армян, башкир, болгар, кыргыс, моол, орус, татар, узбек, украин, хакас дылдарже очулдуртунган. Тыва дылче А. Пушкинниң, М. Лермонтовтуң, И. Бунинниң, С. Есенинниң, Б. Пастернактың, Бо-Цзюиниң, Омар Хайямның, Р. Тагорнуң, Исикава Такубокунуң, моол, бурят, алтай, хакас, кыргыс, казах, украин, татар болгаш өске-даа шүлүкчүлерниң шүлүктерин, шүлүглелдерин, Э. Лабиштиң, Д. Мягмарның (В. Серен-оол-биле кады) шиилерин, Библияның номнарының хөй кезиинЧаа Дугуржулга-чагыг деп кезээн, өске-даа номнарын, Х. Саддхатиссаның «Будданың амыдыралы» деп номун, «Р. Акутагаваның новелларын («Эрлик оранының хилинчээ» деп ат-биле), эрте-бурунгу буддийжи литератураның чамдык тураскаалдарын («Эрткен төрүмелдер төөгүлери» деп ат-биле) очулдурган.

    Номнары. «Чайык» («Өзүмнер» деп чыындыда, Кызыл, 1981), «Маңган ак кулун» (Кызыл, 1984), «Өгбелерим чурту» (Кызыл, 1988), «Чырык болгаш дүмбей» (Кызыл, 1991), «Даңгына» (Кызыл, 1996), «Чолдуң ному» (Красноярск, «Офсет», 2006); «Дүүшкүннерлиг ээр-дагыр оруктар» (Кызыл, 2002), «Танаа-Херелдиң чуртунда» (Кызыл, 2004), «Мээң таныжым Таңды ээзи даңгына» (Кызыл, 2008). шүлүктеринче>>>