Владимир Седипович Серен-оол 1942 чылдың март 14-те Өвүрнүң Дус-Дагга төрүттүнген. Чогаал ажылын 1960 чылда эгелээн. Шүлүкчү, драматург, прозачы, очулдурукчу. ССРЭ-ниң Чогаалчылар, Журналисттер болгаш Театр ажылдакчыларының эвилелдериниң кежигүнү. Тыва Республиканың алдарлыг чогаалчызы, Тыва Республиканың Культура яамызының С. Сарыг-оол аттыг чогаал шаңналының лауреады. Ооң чогаалдары орус, украин, моол, хакас, кыргыс, якут дылдарже очулдурттунган. Тыва дылче Ж.-Б. Мольерниң, М. Тикомацунуң, У. Гаджибековтуң, Д. Мягмарның болгаш өскелерниң-даа шиилерин, А. Пушкинниң. М. Лермонтовтуң, С. Есенинниң, С. Маршактың, Д. Улзытуевтиң, С. Могилевскаяның болгаш өскелерниң-даа шүлүктерин очулдурган. Ч. Айтматовтуң «Хүннүң дурту чүс чыл» деп романын шиижиткен. Номнары: «Сыгыт» (Кызыл, 1973), «Солаңгы» (Кызыл, 1977), «Монолог солнца» (Кызыл, 1979), «Өгже чалалга» (Кызыл, 1985), «Почерк любви» (Москва, «Советский писатель», «Каң-кыс» (Кызыл, 1991), «Белдир» (Кызыл, 1993), «Хээлиг истер» (Кызыл, 1989), «Сөөскеннер чечектелип турда» (Кызыл, 1995), «Өскен өөмден – өртемчейже» (Кызыл, 2002).
|
|
|
|